Choroby i objawy – przyczyny i leczenie bólu

Czego nie wolno robić przy rwie kulszowej?

Czego nie wolno robić przy rwie kulszowej to bardzo częste pytanie. Odpowiedź na nie jest indywidualna dla każdego, gdyż różne są przyczyny rwy oraz mechanizm, w którym dochodzi do ucisku nerwu. Najczęściej zaleca się unikanie pozycji, które nasilają ból. Generalnie przy rwie kulszowej nie powinno się dźwigać, schylać się lub skręcać tułowia. Poniżej szerzej opisuję szerzej czego nie wolno robić w rwie kulszowej. Chory powinien być zbadany przez lekarza i otrzymać indywidualne rekomendacje. Dlatego wiadomości zawarte w tym artykule należy traktować jako ogólną informację i podejmować leczenie indywidualnie zalecone przez odpowiedniego specjalistę.

Rwa kulszowa – co to jest

Rwa kulszowa to ból promieniujący od pośladka do uda, łydki, w części przypadków również do stopy. Często towarzyszy mu ból dolnego grzbietu, potocznie określany jako „korzonki”.

Przyczyny rwy kulszowej

Najczęstszą przyczyną rwy kulszowej jest ucisk korzenia nerwowego przez przepuklinę kręgosłupa. Ucisk ten może pochodzić z kilku źródeł oraz może być nasilany przez różne czynności lub ułożenia ciała. Dlatego, to czego nie wolno robić w rwie kulszowej może być różne dla każdego pacjenta. Niektórzy powinni unikać siedzenia, a inni chodzenia.

Czego nie wolno robić przy rwie kulszowej?

Przy rwie kulszowej lub przy rwie udowej należy przede wszystkim skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać skuteczne leczenie. Należy również unikać sytuacji, które nasilają ucisk na nerw lub pogarszają jego regenerację.

Nie zwlekaj z podjęciem leczenia

Szybkie ustąpienie rwy zależy od szybkiego i odpowiedniego leczenia. Niezwłoczna konsultacja lekarska jest szczególnie istotna kiedy pojawiają się zaburzenia czucia, osłabienie mięśni lub zaburzenia w kontrolowaniu moczu i stolca. W takich przypadkach bardzo liczy się czas, gdyż część chorych z takimi objawami wymaga szybkiej operacji, aby odbarczyć nerw i nie dopuścić do utrwalenia się objawów.

Nie wolno kontynuować lub powtarzać czynności, która doprowadziła do powstania rwy

Jeżeli podczas podnoszenia ciężaru, schylania się lub pracy w ogródku poczujemy, że coś jest nie tak, powinniśmy przerwać wykonywanie tej czynności. Czasami jest to ukłucie w plecach, w innych przypadkach może to być uczucie zerwania czegoś lub przeskoczenia w plecach. Może pojawić się uczucie ciepła w plecach. Dalsze kontynuowanie pracy może znacznie pogorszyć stan. Czasami pierwsze objawy powoduje przedarcie pierścienia włóknistego dysku. Dopiero kolejny uraz powoduje wyciśnięcie przepukliny przez szczelinę w pierścieniu. Samo uszkodzenie pierścienia włóknistego może boleć, natomiast przepuklina kręgosłupa jest znacznie poważniejszym i bardziej bolesnym problemem.

Nie należy wykonywać czynności, które nasilają ból

Jest to w miarę intuicyjne, ale od dziecka jesteśmy uczeni, aby swojej intuicji nie ufać. Na przykład w stenozie kanału kręgowego niektórzy próbują na siłę się prostować podczas chodzenia. Powoduje to zwiększenie ucisku na nerw, który niczym w imadle jest wtedy kompresowany, co powoduje ogromny i nieznośny ból. Również w stenozie nie należy wykonywać przeprostów tułowia, które są jedną ze składowych metody McKenziego. Certyfikowany, prawidłowo przeszkolony adept tej metody oczywiście dobierze inne, odpowiednie dla danego schorzenia ćwiczenia, ale niestety znane mi są przypadki, kiedy terapeuta forsował przeprosty u niewłaściwych pacjentów doprowadzając do pogorszenia objawów.

Nie wolno dźwigać ciężarów

W ogóle unikajmy dźwigania, jednak jeżeli musimy koniecznie coś przenieść lub podnieść, trzymajmy przedmiot jak najbliżej ciała oraz unikajmy pochylania się i skrętów tułowia.

Unikaj zbyt ambitnej korekcji postawy

W ataku ostrej rwy kulszowej kręgosłup może wykrzywić się na jedną ze stron, co określamy jako „shift”. Jest to reakcja obronna, mająca na celu zmniejszenie ucisku na nerw w kręgosłupie. Dlatego w początkowej fazie nie należy zbyt agresywnie walczyć ze shiftem. Należy skupić się na zmniejszeniu obrzęku oraz zapalenia, co często prowadzi do obarczenia nerwu. W lżejszych przypadkach można to osiągnąć stosując leki przeciwzapalne. W cięższej rwie dobre efekty przynoszą precyzyjne zastrzyki nadtwardówkowe, które dostarczają leki bezpośrednio w miejscu ucisku na nerw. Kiedy nerw przestaje być drażniony wykrzywienie tułowia mija samo. Inną sytuacją jest dłużej utrzymująca się rwa. W takich przypadkach fizjoterapeuta powinien rozciągać mięśnie, aby nie dopuścić do utrwalenia się deformacji oraz przykurczów. Doświadczony terapeuta może zarekomendować odpowiedni zestaw ćwiczeń na rwę kulszową.

Pokrewnym tematem jest ostrożne podchodzenie do terapii zmniejszonej lub zniesionej lordozy lędźwiowej, czyli wygięcia kręgosłupa do przodu. W części takich przypadków jest to reakcja obronna, zmniejszająca ucisk na nerw.

Przy rwie kulszowej nie należy się upijać

Alkohol u niektórych zmniejsza ból i rozluźnia spięte mięśnie w ataku rwy kulszowej. Jednak po wytrzeźwieniu mięśnie kurczą się jeszcze bardziej. W upojeniu alkoholowym można nieświadomie zasnąć w pozycji, w której nerw jest jeszcze bardziej uciśnięty. Może to doprowadzić do zaostrzenia dolegliwości lub nawet uszkodzenia nerwu. Duże stężenie alkoholu lub częste jego spożywanie jest szkodliwe dla nerwów, które powinny przecież mieć jak najlepsze warunki dla regeneracji. Alkohol może również mieć groźne interakcje z niektórymi lekami przeciwbólowymi, zwłaszcza z Paracetamolem. Przedawkowanie tego leku łącznie z nadużyciem alkoholu może spowodować poważne, czasem nawet śmiertelne uszkodzenie wątroby.

Należy unikać znacznych różnic temperatur

Nie jest to absolutna reguła, gdyż niektórzy pacjenci twierdzą, że nagrzanie lub wyziębienie ciała przyniosło im ulgę. W większości przypadków należy jednak unikać ekstremalnych temperatur, a w szczególności gwałtownych zmian temperatury. Często do nawrotu lub zaostrzenia dolegliwości dochodzi po chodzeniu w przemoczonym ubraniu lub owianiu spoconych pleców. Ciepło jest bezpieczniejsze, jednak należy z nim uważać. Wielokrotnie widziałem ludzi z plecami poparzonymi na przykład poduszką elektryczną.

Podsumowanie

Najważniejsze jest zbadanie przez doświadczonego specjalistę oraz stosowanie się do jego zaleceń. Ważne jest zachowanie zdrowego rozsądku, nie wolno robić tego, co nasila ból lub było przyczyną rwy.

Zapalenie nerwu kulszowego – ucisk, ból, przebieg

Zapalenie nerwu kulszowego i jego ból mogą być wywołane przez ucisk wzdłuż jego przebiegu. Najczęściej źródłem zapalenia jest przepuklina kręgosłupa uciskająca korzenie nerwowe tworzące nerw kulszowy. Głównym objawem zapalenia jest ból promieniujący do nogi, czyli rwa kulszowa.

Nerw kulszowy – przebieg

Anatomia nerwu kulszowego jest złożona, gdyż jest on tworzony przez 5 różnych korzeni nerwowych. Ten największy nerw w organizmie człowieka ma swoje źródło w kręgosłupie lędźwiowym oraz kości krzyżowej. Tam właśnie znajdują się korzenie nerwowe L4, L5, S1, S2 i S3, które splatają się tworząc splot lędźwiowo-krzyżowy, od którego odchodzi nerw kulszowy. Przebieg nerwu kulszowego zaczyna się w miednicy, z której wychodzi do nogi pod mięśniem gruszkowatym, gdzie może być uciśnięty. Nad kolanem rozgałęzia się na nerw piszczelowy oraz strzałkowy wspólny, który dzieli się później na nerw strzałkowy głęboki i powierzchowny. Rysunek pokazuje schemat nerwu kulszowego, na którym zaznaczone jest gdzie jest nerw kulszowy oraz jak przebiega.

Nerw kulszowy – unerwienie

Nerwy kulszowe zawierają w sobie następujące włókna:

włókna czuciowe, odpowiedzialne za unerwienie czuciowe i bólowe łydki i stopy
włókna ruchowe, które unerwiają mięśnie znajdujące się z tyłu uda, oraz mięśnie łydki i stopy
włókna autonomiczne, odpowiedzialne za unerwienie gruczołów potowych i mięśni naczyń krwionośnych, dzięki którym regulowane jest krążenie krwi w nodze

Zapalenie nerwu kulszowego przyczyny

Główną przyczyną zapalenia nerwu kulszowego jest ucisk wywierany w kręgosłupie na tworzące go korzenie. O wiele rzadsze jest jego uszkodzenie w pośladku lub w nodze.

Ucisk na korzenie nerwu kulszowego

Główną przyczyną zapalenia nerwu kulszowego jest ucisk na jego korzenie w kręgosłupie. Jest on najczęściej wywierany przez przepuklinę kręgosłupa na poziomie L5 S1 lub na poziomie L4 L5. Takie schorzenie prowadzi do zespołów korzeniowych L5 oraz S1, które dają objawy zapalenia nerwu kulszowego.

Mięsień gruszkowaty

Ucisk na nerw kulszowy może być wywierany przez mięsień gruszkowaty w pośladku. Jest to rzadka przyczyna ucisku, która najczęściej towarzyszy innym schorzeniom, na przykład rwie kulszowej.

Uszkodzenie nerwu kulszowego po zastrzyku

Chorzy czasem pytają o możliwość i objawy uszkodzenia nerwu kulszowego po zastrzyku. Na wstępie należy zaznaczyć, że przy zachowaniu prawidłowej techniki iniekcji, uszkodzenie nerwu kulszowego jest bardzo mało prawdopodobne. Po pierwsze, zastrzyk podaje się w górnej i zewnętrznej części pośladka, gdzie nerwu kulszowego nie ma. Po drugie nerw znajduje się głęboko w pośladku i dotarcie do niego za pomocą zwykłej igły jest trudne u większości dorosłych. Uszkodzenie nerwu kulszowego u dzieci jest dość częste w rozwijających się krajach afrykańskich.

Uszkodzenie nerwu kulszowego po operacji biodra

Operacje biodra, na przykład wymiana stawu biodrowego mogą powodować znaczne krwawienie. Taki krwiak czasem uciska nerw kulszowy w pośladku i powoduje jego uszkodzenie. Krwiak w pośladku może również powstać na skutek urazu, na przykład upadku.

Nowotwory

Rzadką przyczyną objawów zapalenia nerwu kulszowego są guzy nowotworowe, które mogą uciskać lub naciekać nerw.

Zapalenie nerwu kulszowego – objawy

Stan zapalny, podrażnienie lub ucisk nerwu lub jego korzeni objawia się przede wszystkim bólem nerwu kulszowego. W ciężkim uszkodzeniu dołączają się objawy objawy neurologiczne takie jak zaburzenia czucia lub paraliż. Zespół objawów związanych z podrażnieniem nerwu kulszowego nazywamy rwą kulszową lub neuralgią nerwu kulszowego.

Ból nerwu kulszowego

Ból nerwu kulszowego lub jego korzeni promieniuje wzdłuż tylnej lub bocznej powierzchni uda do tylnej, bocznej i przedniej strony łydki oraz do stopy. Ma on charakter rwący, palący lub elektryczny. Może nasilać się przy chodzeniu lub siedzeniu. Czasem ból jest tak silny, że nie daje spać w nocy.

Porażenie nerwu kulszowego

Ciężki ucisk na nerw kulszowy może spowodować jego uszkodzenie i porażenie. Objawy uszkodzenia nerwu to osłabienie czucia, szczególnie w łydce i stopie oraz niedowład lub paraliż mięśni. Najczęściej są to mięśnie tylnej strony łydki, których niedowład będzie skutkował trudnością w staniu na palcach lub mięśnie przedniej i bocznej łydki, których niedowład może objawiać się opadaniem stopy i dużego palca podczas chodzenia.

Zapalenie nerwu kulszowego – leczenie

Skuteczne leczenie zapalenia nerwu kulszowego powinno być nakierowane na szybkie ustąpienie zapalenia oraz ucisku. Aby to osiągnąć stosuje się zastrzyki nadtwardówkowe, leki, ćwiczenia oraz rehabilitacje i masaż.

Zastrzyk nadtwardówkowy

Zastrzyk nadtwardówkowy jest popularną w USA metodą leczenia zapalenia nerwu kulszowego wywołanego przez przepuklinę kręgosłupa. Zastrzyk dostarcza lek przeciwzapalny oraz leki stymulujące regenerację nerwu kulszowego bezpośrednio do miejsca ucisku. Jest rodzaj nowoczesnej blokady kręgosłupa, jednak nie należy mylić zastrzyku nadtwardówkowego z blokadą nerwu kulszowego, która nie jest zabiegiem leczącym, a jedynie znieczuleniem nogi do zabiegów operacyjnych.

Leki doustne i zastrzyki

W lżejszych przypadkach wystarczają leki na rwę kulszową oraz zastrzyki domięśniowe. Leki dzielą się na:

przeciwzapalne
witaminy
rozluźniające mięśnie
przeciwpadaczkowe
przeciwbólowe

Nerw kulszowy – ćwiczenia

Ćwiczenia na nerw kulszowy powinny być indywidualnie dobrane, gdyż wiele jest przyczyn jego zapalenia oraz ucisku i w związku z tym wymagają one odmiennej terapii. Rozciąganie nerwu kulszowego powinno być wykonywane pod okiem specjalisty, gdyż wykonywanie tego w nieodpowiedni sposób może doprowadzić do podrażnienia nerwu. Masaż nerwu kulszowego może w pewnym stopniu zmniejszyć odczuwany ból.

Odbarczenie nerwu kulszowego

Bardzo istotne jest szybie usunięcie ucisku, czyli odbarczenie nerwu kulszowego lub jego korzeni. W większości przypadków można tego dokonać stosując leki przeciwzapalne, które najskuteczniej działają kiedy zostają podane za pomocą zastrzyku nadtwardówkowego. W najcięższych przypadkach ucisku i uszkodzenia nerwu przeprowadza się operację.

Regeneracja nerwu kulszowego

Regeneracja nerwu kulszowego po jego porażeniu trwa miesiące lub lata, gdyż jego włókna odrastają wolno, 1 do 2 mm na dobę. Szybciej udaje się przywrócić powrót siły mięśniowej, natomiast powrót czucia jest wolniejszy. Sukces w przywróceniu czucia i siły mięśniowej zależy głównie do stopnia uszkodzenia nerwu oraz od szybkości jego odbarczenia. Im dłużej utrzymuje się ucisk nerwu, tym trudniej go później zregenerować. Dlatego nie należy zwlekać z podjęciem skutecznego leczenia.

Regenerację można przyśpieszyć poprzez odpowiednie ćwiczenia. Badania naukowe sugerują, że pływanie stymuluje odbudowę nerwu. Ważne jest również, aby dostarczyć uszkodzonym tkankom substancji odżywczych, witamin i minerałów. Podczas zastrzyku nadtwardówkowego można podać witaminy i substancje odżywcze bezpośrednio w okolicę uciśniętych korzeni. Dieta w trakcie rehabilitacji powinna być bogata w substancje odżywcze, można również suplementować witaminy, kwasy tłuszczowe i minerały, z których najważniejszy jest magnez.

Czy przepuklina kręgosłupa może się cofnąć?

Przepuklina jądra miażdżystego kręgosłupa jest najczęstszą przyczyną rwy kulszowej. W większości przypadków objawia się ona bólem pośladka promieniującym do nogi. Wielu pacjentów pyta, czy przepuklina kręgosłupa może się wchłonąć. Otóż część przepuklin może się w mniejszym lub większym stopniu zmniejszyć bez operacji. W poniższym artykule wyjaśniam od czego zależy jej wchłanianie oraz jak ten proces przyśpieszyć.

Czy przepuklina kręgosłupa lędźwiowego może się wchłonąć?

Na szczęście większość przepuklin kręgosłupa lędźwiowego może się wchłonąć, cofnąć lub prawie zupełnie zniknąć. Jest to zależne od wielu czynników, szczególnie od rodzaju i skuteczności leczenia bezoperacyjnego.

Czy przepuklina kręgosłupa szyjnego może się wchłonąć?

Przepuklina kręgosłupa szyjnego może się wchłonąć, cofnąć, aż do prawie całkowitego zniknięcia. Dlatego operację wykonuje się jedynie w najcięższych wypadkach. Jeżeli przepuklina kręgosłupa szyjnego nie powoduje objawów neurologicznych i nie uciska na rdzeń kręgowy i nerwy, istnieje duża szansa, że wchłonie się bez operacji.

Wchłonięcie przepukliny kręgosłupa –w jaki sposób przepuklina może się cofnąć?

Zmniejszanie i wchłanianie przepukliny jest skomplikowanym procesem, ale w uproszczeniu możemy go opisać jako efekt działania tak zwanych komórek żernych, które wychodzą z naczyń krwionośnych i kawałek po kawałku „zjadają” przepuklinę. Im lepszy dopływ krwi do przepukliny, tym sprawniej ten proces będzie przebiegać. Niestety, w niektórych przepadkach przepuklina wywołuje tak duże zapalenie oraz obrzęk, że dopływ krwi zostaje znacznie zmniejszony na skutek ucisku naczyń. Niekiedy niedokrwienie dotyczy też uciśniętego przez przepuklinę nerwu. W takich wypadkach w przepuklinie kręgosłupa lędźwiowego obok bólu może pogorszyć się czucie w nodze lub/i osłabienie mięśni poruszających stopą. Duża przepuklina kręgosłupa szyjnego może powodować osłabienie kończyny górnej oraz jej zdrętwienie. Obrzęk nerwu narasta, niczym obrzęk palca, na którym pozostawiony jest pierścionek. W takich wypadkach wchłonięcie przepukliny kręgosłupa następuje bardzo wolno, a dolegliwości mogą nawet utrzymywać się latami.

Jak przyśpieszyć wchłonięcie przepukliny kręgosłupa?

Bezoperacyjne zmniejszanie przepuklin międzykręgowych polega na stosowaniu specjalnych zastrzyków oraz ćwiczeń. W fazie silnego bólu najskuteczniejszą metodą jest leczenie zapalenia w okolicy przepukliny. Prowadzi to do zmniejszenia obrzęku, a przez to do lepszego ukrwienia. Jednak w przypadku zablokowania dopływu krwi poprzez ucisk dużej przepukliny leki przeciwzapalne przyjmowane w formie tabletek lub zwykłych zastrzyków domięśniowych nie dostaną się do źródła bólu. W takiej sytuacji, czy przepuklina może się chłonąć? Otóż wchłanianie takiej przepukliny przebiega bardzo powoli i ból może trać długie miesiące lub lata. W takich przypadkach ratunkiem jest podanie leku bezpośrednio w okolicę przepukliny. Osiągamy to bezoperacyjnie za pomocą nowoczesnego, popularnego w USA zastrzyku nadtwardówkowego, który wygasza zapalenie i przyśpiesza wchłanianie przepukliny, co pokazują wyniki rezonansu magnetycznego pacjentów.

Zastrzyk ten nie tylko precyzyjnie dostarcza silnie działające leki przeciwzapalne, ale również wypłukuje nagromadzone szkodliwe substancje i metabolity. Po zastrzyku u zdecydowanej większości pacjentów następuje zmniejszenie obrzęku, a przez to powraca prawidłowe ukrwienie, dzięki czemu organizm może zacząć wchłaniać przepuklinę dysku. Zastrzyk nadtwardówkowy to rodzaj zaawansowanej i nowoczesnej blokady kręgosłupa. Ten zastrzyk w kręgosłup nie tyko zmniejsza lub całkowicie uśmierza ból, ale również przyśpiesza wchłonięcie przepukliny.

Kiedy stan zapalny się zmniejszy i wróci prawidłowe ukrwienie, odpowiednia rehabilitacja może przyśpieszyć powrót do zdrowia. Fizjoterapia ma do zaoferowania pewne techniki, które mogą pomóc. Bardzo ważna jest odpowiednio dobrana aerobowa aktywność fizyczna, gdyż polepsza ona krążenie krwi co prowadzi do szybszego cofania się przepukliny.

Czy przepuklina kręgosłupa może zniknąć?

Przepuklina może się cofnąć, może też prawie całkowicie zniknąć, jednak nie oznacza to, że pęknięty dysk się zregeneruje. Prace naukowe, jak również moje doświadczenie w leczeniu dyskopatii dowodzą, że przepuklina kręgosłupa może prawie zupełnie wchłonąć się i zniknąć. Pozostaje zwężenie przestrzeni międzykręgowej oraz dehydratacja. Na szczęście jednak najczęściej nie powoduje to bólu, ani innych objawów. W większości przypadków nawet niewielkie obkurczenie się obrzęku w okolicy przepukliny powoduje zmniejszenie się lub nawet ustąpienie objawów, gdyż znika ucisk i zapalenie nerwu.

Piekący ból po zewnętrznej stronie uda

Piekący ból po zewnętrznej stronie uda jest dość częstym problemem, z którym chorzy chodzą od lekarza do lekarza, nie mogąc uzyskać trafnej diagnozy i skutecznego leczenia. Nieleczony ból odbiera radość z przeżywanych chwil.

Drętwienie, mrowienie, pieczenie lub kłujący ból po zewnętrznej stronie uda, zazwyczaj spowodowany jest uciśnięciem niewielkiego nerwu. W uciśniętym nerwie z czasem dochodzi do zmian w jego strukturze, co może powodować nasilenie i utrwalenie cierpienia.

Na szczęście możliwa jest skuteczna terapia, przynosząca ulgę w dolegliwościach, którą można zastosować już na pierwszej wizycie.

Ból po zewnętrznej stronie uda – objawy

Meralgia z parastezjami (łac. meralgia paresthetica) to nieprzyjemne uczucie, często też ból, pieczenie, kłucie lub drętwienie z boku uda, które może skutecznie utrudniać codzienną aktywność. U niektórych osób dotkniętych tym schorzeniem, już nawet niewielki kontakt ze skórą uda może wywoływać nieprzyjemne doznania. Nietrudno sobie wyobrazić, że człowiek z taką dolegliwością, może zacząć bać się zwykłego dotyku.

Charakterystyczne dla meralgii jest pocieranie bolącego miejsca, w celu zobrazowania przez chorego swojego cierpienia.

Również typowe jest to, że ból dotyczy tylko jednego uda i ogranicza się do zewnętrznej jego strony.

Meralgia z parastezjami – najczęstsza przyczyna bólu po zewnętrznej stronie uda

Skóra na przednio-zewnętrznej stronie uda unerwiona jest przez niewielki nerw – nerw skórny boczny uda.

ból po zewnętrznej stronie uda — zmodyfikowane źródło: https://doi.org/10.5935/MedicalExpress.2016.01.06

Nerw ten przechodzi w dość ciasnym kanale obok kości miednicy. Bliskość twardej kości oraz niewielka ilość miejsca wokół nerwu powodują, że jest on podatny na uciśnięcie. Uciśnięty nerw ulega zapaleniu, w wyniku czego może dochodzić do powstania nieprawidłowych impulsów nerwowych, które powodują ból.

Przy braku leczenia oraz jeżeli ucisk trwa dłuższy czas, może dochodzić do nieodwracalnych zmian w strukturze nerwu, przez co ból lub zaburzenia czucia mogą się utrwalić. Dlatego ważne jest zastosowanie skutecznego leczenia.

Inne przyczyny

– Przepuklina krążka m-k na poziomie L4/L5 – ból zazwyczaj promieniuje od pleców,

– przepuklina pachwinowa – ból w obrębie pachwiny,

– choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego – ból w pachwinie nasilający się przy ruchach; może występować również ograniczenie ruchomości.

W bardzo rzadkich przypadkach ból w przednio-zewnętrznej stronie uda może być spowodowany również zmianami nowotworowymi i zapalnymi.

Jakie badania warto wykonać w przypadku piekącego bólu po zewnętrznej stronie uda?

Do rozpoznania meralgii z parastezjami i rozpoczęcia leczenia zazwyczaj nie są potrzebne żadne dodatkowe badania. Lekarz z doświadczeniem w leczeniu bólu i chorób kręgosłupa, po uważnym wysłuchaniu pacjenta oraz dokładnym zbadaniu, zazwyczaj jest w stanie postawić prawidłową diagnozę. Już na pierwszej wizycie możliwe jest zastosowanie leczenia, które pozwoli na skuteczne uwolnienie od bólu.

W przypadku podejrzenia, że ból może mieć inną przyczynę niż sam ucisk nerwu, lekarz może zlecić dodatkowe badania, takie jak:

RTG miednicy i stawów biodrowych,
USG jamy brzusznej,
MR odcinka lędźwiowego kręgosłupa,
MR miednicy.

Badanie USG pozwala na ocenę i pomiar nerwu w miejscu, gdzie najczęściej ulega on uciskowi. Zazwyczaj jest ono wykonywane w trakcie wizyty, daje także możliwość zastosowania skutecznego i szybkiego leczenia.

Meralgia – leczenie

Zdarza się, iż dyskomfort lub piekący ból zewnętrznej strony uda ustępuje samoistnie. Jeżeli ból się utrzymuje lub często nawraca, ważne jest ograniczenie ucisku na nerw.

Modyfikacja stylu życia

Poprawę można osiągnąć unikając noszenia ciasnej garderoby (np. ciasno zapiętego paska do spodni).

W przypadku, gdy występuje nadwaga, bardzo ważna jest też redukcja masy ciała, która dodatkowo pozwala zmniejszyć ryzyko poważnych chorób ogólnoustrojowych oraz zmian zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa.

Leczenie farmakologiczne

Lekami, które używa się zazwyczaj jako pierwsze, są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. dostępne w aptekach bez recepty). Nie działają one jednak zbyt dobrze na ból neuropatyczny, spowodowany uszkodzeniem nerwu. Leki, działające na taki ból (objawiający się między innymi pieczeniem) są dość silne i niestety posiadają wiele działań niepożądanych.

Zabiegi bezoperacyjne – zastrzyk, PRF

Można całkowicie uniknąć leczenia farmakologicznego lub znacząco zmniejszyć ilość branych tabletek, stosując zastrzyki w okolicę nerwu.

Zastrzyki pozwalają zmniejszyć obrzęk wokół nerwu, jak również, w niektórych przypadkach, pozwolić na uwolnienie nerwu z potencjalnych zrostów. Zmniejszenie obrzęku i zapalenia wokół nerwu powoduje zmniejszenie ucisku, a przez to mniejszą wrażliwość nerwu i ustąpienie bólu. Wykonywanie zabiegu pod kontrolą USG pozwala na bardzo dokładne podanie leku wokół nerwu.

W przypadku, gdy ból nawraca, możliwe jest również zastosowanie termolezji pulsacyjnej (PRF) nerwu skórno-bocznego uda. Polega to na specjalnym podgrzaniu nerwu, co powoduje zmiany w jego strukturze, a w efekcie skutkuje zniwelowaniem lub znacznym ograniczeniem bólu.

Podsumowanie

Meralgia paresthetica często przechodzi samoistnie. Niestety złe leczenie może powodować utrwalenie się dolegliwości oraz naraża na przewlekłe cierpienie.

Na szczęście, doświadczony lekarz, w dobrze wyposażonym gabinecie, może szybko i skutecznie uwolnić pacjenta od bólu.

Autor: Justyn Ksawery Kordecki

Ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę – przyczyny, objawy, leczenie

Ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę może mieć wiele przyczyn. W artykule opisuję objawy i leczenie typowych źródeł takiego bólu.

Lewa pachwina to miejsce, gdzie dolna część brzucha przechodzi w lewe udo. Jest to obszar, w którym znajdują się ważne naczynia, nerwy oraz przyczepy mięśni i więzadeł. Ich schorzenia mogą powodować ból, który może promieniować do nogi. Dodatkowo niektóre choroby zlokalizowane w innych miejscach również mogą powodować takie dolegliwości.

Przyczepy i mięśnie

Pachwina jest miejscem przyczepu wielu mięśni i więzadeł. Ich nadmierne przeciążenie może prowadzić do ich uszkodzenia. Ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę często pojawia się u sportowców i jest wynikiem uszkodzenia mięśni (zwłaszcza przywodzicieli), bądź przyczepiających się do kości ścięgien i więzadeł.

Do diagnozy najczęściej wystarczy badanie przez doświadczonego lekarza, który w uzasadnionych przypadkach może posłużyć się USG.

Leczenie z reguły polega na odpoczynku oraz schładzaniu miejsca uszkodzenia. Czasami jednak konieczne jest wykonanie specjalnych zastrzyków, które mogą zmniejszać zapalenie lub/i przyśpieszać regenerację. Fizjoterapia również często może pomóc w leczeniu takiego bólu.

Schorzenia lewego stawu biodrowego

Ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę, zwłaszcza do przedniej części uda i kolana, może być objawem chorób stawu biodrowego, najczęściej jego zwyrodnienia, czyli koksartrozy. Dolegliwości często pojawiają się również w pośladku i biodrze oraz nasilają się podczas chodzenia.

Do postawienia diagnozy często wystarcza zdjęcie RTG stawu biodrowego.

Leczenie w początkowych stadiach zwyrodnienia opiera się na redukcji masy ciała, chodzeniu o lasce oraz specjalnych zastrzykach do stawu biodrowego, które zmniejszają zapalenie oraz ochraniają chrząstkę. W zaawansowanych zmianach przeprowadza się operację, którą może być wszczepienie endoprotezy, zwane też wymianą stawu biodrowego.

Lewostronna rwa udowa lub rwa kulszowa

Typową przyczyną zarówno rwy udowej jak i kulszowej jest dyskopatia lędźwiowa i ucisk na nerw rdzeniowy w kręgosłupie. Ucisk ten powoduje ból pośladka lub/i ból kręgosłupa lędźwiowego, który promieniuje do uda, podudzia i stopy. Ból w lewej pachwinie promieniujący do nogi jest bardziej charakterystyczny dla rwy udowej, jednak rwa kulszowa może również powodować dolegliwości w pachwinie.

W postawieniu prawidłowej i precyzyjnej diagnozy bardzo pomaga rezonans magnetyczny kręgosłupa lędźwiowego. To badanie bardzo dokładnie pokazuje odcinek lędźwiowy oraz uwidacznia ucisk na korzeń nerwowy wywołany przez przepuklinę kręgosłupa.

Leczenie rwy zależy od jej ciężkości. W łagodniejszych przypadkach wystarczą odpowiednie leki i fizjoterapia, natomiast w cięższych przypadkach pomagają zastrzyki nadtwardówkowe podawane precyzyjnie do miejsca ucisku nerwu w kręgosłupie. Operacje wykonuje się w najcięższych i opornych na mniej inwazyjne leczenie przypadkach.

Zapalenie uchyłków jelita

Uchyłki jelita grubego to patologiczne kieszonki powstałe z uwypuklenia jego ściany. W pewnych w Zapalenie uchyłków (ang. diverticulitis) powoduje dolegliwości zlokalizowane głównie w dolnej części brzucha po lewej stronie. Czasami pojawia się również ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę. Dolegliwościom może towarzyszyć gorączka.

Diagnoza jest stawiana przez lekarza na podstawie wyniku tomografii komputerowej jamy brzusznej oraz badań krwi, w których często pojawia się podwyższona liczba białych krwinek, czyli leukocytoza.

Leczenie często polega na powstrzymaniu się od spożywania pokarmów oraz przyjmowaniu dożylnych antybiotyków. W ciężkich przypadkach konieczna jest operacja.

Przepuklina udowa lewostronna

Przepuklina udowa powstaje na skutek uwypuklenia się ściany brzucha przez osłabione miejsce w powłokach. W odróżnieniu od częstej przepukliny pachwinowej, przepuklina udowa jest rzadsza i zdarza się przede wszystkim u kobiet.

Jej objawami są:

Wyczuwalne uwypuklenie w pachwinie lub w górnej części uda, bardziej po wewnętrznej stronie, które może powiększać się podczas kaszlu
Ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę, głównie do wewnętrznej strony uda

W ciężkich przypadkach mogą pojawić się takie objawy uszkodzenia lub blokady jelit jak:

wymioty
bóle brzucha
gorączka
wzdęcie brzucha

Leczenie lewostronnej przepukliny pachwinowej jest chirurgiczne.

Zakrzepica żył głębokich lewej kończyny dolnej

Zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych jest bardzo niebezpiecznym schorzeniem, które bez szybkiego i prawidłowego leczenia może prowadzić do śmierci. Choroba polega na tworzeniu się zakrzepów krwi w żyłach odprowadzających krew z nóg. Wraz z prądem krwi, te zakrzepy przemieszczają się do płuc powodując tak zwany zator płucny, który może być śmiertelny.

Zakrzepica bardzo rzadko pojawia się u zdrowych, aktywnych osób. Najczęściej pojawia się u chorych z czynnikami ryzyka takimi jak:

genetyczna skłonność do zwiększonej krzepliwości krwi
długie unieruchomienie (na przykład w gipsie, lub podczas długiej podróży)
przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych
nowotwory

Objawami zakrzepicy żył głębokich lewej kończyny dolnej są obrzęk nogi, ból oraz jej zwiększone ucieplenie i bolesność przy dotyku. W części przypadków pojawia się zmiana koloru nogi, najczęściej jest to zaczerwienienie. Może pojawiać się też ból w lewej pachwinie promieniujący do na nogę.

Diagnostyka opiera się na wykonaniu badania poziomu D-dimerów we krwi oraz USG. W celu rozpoznania zatoru płucnego wykonuje się tomografię klatki piersiowej z kontrastem.

Leczenie zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych polega między innymi na podawaniu leków, które rozrzedzają krew.

Neuralgia nerwu płciowo udowego lewego

Nerw płciowo-udowy lewy (ang. genitofemoral nerve) przewodzi czucie z lewej pachwiny, dolnej części brzucha i z narządów płciowych. Do jego uszkodzenia może dochodzić podczas operacji przepukliny pachwinowej lub jądra. Ból spowodowany urazem tego nerwu nazywamy neuralgią, a jej objawem może być ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę i narządy płciowe. U mężczyzn dolegliwości odczuwane są w lewej części moszny natomiast u kobiet w wardze sromowej lewej oraz na wzgórku łonowym.

Diagnozę stawia się na podstawie badania oraz specjalnych blokad nerwów pod kontrolą USG.

Leczenie ma za zadanie zablokować impulsy bólowe wysyłane przez uszkodzony nerw. Niektóre z metod leczenia to:

Zastrzyki przeciwzapalne pod kontrolą USG
Neurolezja (kriolezja lub termolezja)
Pulsacyjne radiofrekwencja (PRF)

Zapalenie kaletki lewego mięśnia biodrowo lędźwiowego

Mięsień biodrowo lędźwiowy lewy jest w większości położony w jamie brzusznej i miednicy, a jego koniec przyczepia się do kości udowej w jej górnej części. Nadmierne przeciążenie może doprowadzić do zapalenia kaletki, co powoduje ból w lewej pachwinie promieniujący na nogę. Dolegliwości mogą być też odczuwane w biodrze i pośladku. Ból nasila się przy podnoszeniu z siedzenia (zwłaszcza rano) oraz podczas chodzenia. Najczęściej dolegliwości nasilają się nad ranem.

Obok badania lekarskiego, do postawienia diagnozy używa się często USG.

Leczenie może polegać na odpoczynku, przyjmowaniu leków przeciwzapalnych oraz fizjoterapii. Cięższe przypadki leczy się usuwając zapalny płyn poprzez wkłucie igły oraz podanie miejscowo leków wygaszających zapalenie. Jedynie w najcięższych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne.

Dehydratacja krążków międzykręgowych – objawy, przyczyny, leczenie odwodnienia

Dehydratacja krążków międzykręgowych, czyli odwodnienie kręgosłupa ma wiele przyczyn. Leczenie zmian dehydratacyjnych zależy od ich objawów oraz poziomu i odcinka kręgosłupa.

Co to jest dehydratacja krążków międzykręgowych?

Dehydratacja krążków międzykręgowych (po angielsku: disc desiccation) kręgosłupa oznacza zmniejszenie zawartości wody w dyskach, czyli ich odwodnienie. Jest jednym z objawów zwyrodnienia dysku, czyli dyskopatii i może pojawić się w odcinku lędźwiowym, szyjnym oraz piersiowym. Dyski, czyli krążki międzykręgowe są rodzajem poduszek położonych między kręgami, których głównym zadaniem jest amortyzacja sił działających na kręgosłup. Dyski zapewniają kręgosłupowi elastyczność oraz stanowią część jego wysokości. Woda znajduje się przede wszystkim w środku dysku, zwanym jądrem miażdżystym. Jest ono toczone przez pierścień włóknisty, który jest słabo uwodniony. W obrazach T2 zależnych rezonansu magnetycznego dobrze uwodnione krążki międzykręgowe mają jasny środek i ciemną obwódkę.

Krążki międzykręgowe bez cech dehydratacji

Zmiany dehydratacyjne objawiają się natomiast jako ciemne dyski. Często odwonieniu krążków międzykręgowych towarzyszy obniżenie ich wysokości, czyli dyski stają się bardziej płaskie. W wyniku tego chory staje się trochę niższy. Dehydratacja powoduje również zmniejszenie sprężystości kręgosłupa, co objawia się jego sztywnością.

Dehydratacja krążków międzykręgowych – cechy dehydratacji — Dehydratacja i obniżenie wysokości krążków międzykręgowych

Zmiany dehydratacyjne często dotyczą początkowo pojedynczych krążków międzykręgowych, ale z biegiem czasu więcej dysków może posiadać cechy dehydratacji.

Objawy dehydratacji krążków międzykręgowych

Odwodnienie krążków międzykręgowych może nie dawać żadnych objawów, jednak w części przypadków towarzyszy jej ból kręgosłupa, sztywność oraz objawy rwy kulszowej, barkowej lub udowej.

Ból kręgosłupa

Dehydratacja krążka międzykręgowego prowadzi do utraty jego sprężystości oraz zmniejszenia się jego objętości. Następuje dyskopatyczne obniżenie wysokości przestrzeni międzykręgowej, przez co stawy międzywyrostkowe zostają nadmiernie obciążone. Może to powodować zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz ból pleców.

Dehydratacja tarcz międzykręgowych jest często spowodowana wyciekiem jądra miażdżystego na zewnątrz. Może to prowadzić to do zapalenia, a co za tym idzie do bólu kręgosłupa.

Zespoły korzeniowe (rwa)

Dehydratacja krążka międzykręgowego może być spowodowana przepukliną kręgosłupa. W takim wypadku jądro miażdżyste zostaje wyciśnięte na zewnątrz dysku i może uciskać na korzenie nerwowe. Prowadzi to do powstania promieniującego, palącego lub elektrycznego bólu, czyli rwy. Jej rodzaj zależy od poziomu i odcinka kręgosłupa:

dolna część odcinka lędźwiowego (L4 L5 i L5 S1) – rwa kulszowa
środkowa i górna część odcinka lędźwiowego –rwa udowa
odcinek szyjny, szczególnie C5 C5 – rwa barkowa

Sztywność kręgosłupa

W miarę odwodnienia kręgosłupa następuje utrata jego sprężystości i elastyczności. Staje się on sztywny, do czego również mogą przyczyniać się jego zmiany zwyrodnieniowe.

Przyczyny dehydratacji krążków międzykręgowych

Przyczyny dehydratacji krążków międzykręgowych są złożone. Tarcze międzykręgowe nawadniają się podczas ruchu, a bezruch powoduje ich zwyrodnienie i odwodnienie. Również urazy dysków powodować uszkodzenie pierścienia włóknistego i wyciśnięcie uwodnionego jądra miażdżystego na zewnątrz, co prowadzi do dehydratacji dysku.

Czynnikami ryzyka pojawienia się dehydratacji krążka międzykręgowego są:

dźwiganie ciężarów, szczególnie w nieodpowiedni sposób; najgorsze jest podnoszenie przedmiotów z zaokrąglonymi plecami oraz skrętem tułowia
praca w charakterze kierowcy, gdyż długotrwałe siedzenie w jednej pozycji oraz wibracje i wstrząsy prowadzą do uszkodzenia dysków
otyłość
siedzący tryb życia i brak ruchu
palenie tytoniu

Leczenie dehydratacji krążków międzykręgowych

Dehydratacja jest objawem uszkodzenia dysku, jednak jeśli nie powoduje objawów, nie leczy się jej. Przez leczenie odwodnienia krążków międzykręgowych rozumie się leczenie skutków dyskopatii, czyli rwy, bólu kręgosłupa oraz jego sztywności. W zależności od objawów leczenie może być bezoperacyjne i opierać się na rehabilitacji oraz nowoczesnych blokadach kręgosłupa, lub operacyjne. Spożywanie odpowiedniej ilości płynów jest wskazane, ale w ten sposób tarcz międzykręgowych się nie nawodni.

Jak zapobiegać odwodnieniu krążków międzykręgowych?

Po wykryciu dehydratacji tarcz międzykręgowych bardzo ważne jest znalezienie jej przyczyny ich odwodnienia i jej wyeliminowanie. Co stało się raz, może się powtórzyć, a naszym celem jest temu zapobiec. Można to osiągnąć między innymi poprzez:

polepszenie ergonomiki pracy i treningu
odpowiednie, regularne ćwiczenia fizyczne
optymalizację masy ciała

Wyleczyłem rwę kulszową

Wyleczyłem rwę kulszową u wielu tysięcy chorych. Złoty środek na rwę kulszową to leczenie jej przyczyny, których może być wiele. Kluczem do sukcesu jest prawidłowa diagnoza i działanie na źródło bólu. Dla różnych przyczyn dostępne jest specyficzne, skuteczne leczenie.

Jak wyleczyłem rwę kulszową tysiące razy? Złoty środek na rwę kulszową

W Internecie, szczególnie na forum można znaleźć opowieści o wyleczeniu rwy kulszowej stosując wiele różnych sposobów. Często również spotykamy się z reklamami szerokiej gamy złotych środków na rwę kulszową, począwszy od maści, poprzez specjalne maszyny, aż do moczenia nóg w occie. Wobec takiego ogromu informacji cierpiący człowiek może mieć problem w podjęciu decyzji, którą terapię wybrać, aby szybko skutecznie wyleczyć rwę kulszową. Z myślą o takich osobach napisałem ten artykuł. Jako lekarz od kręgosłupa, chciałbym się podzielić swoimi opartymi na praktyce doświadczeniami w jaki sposób wyleczyłem rwę kulszową o wielu tysięcy pacjentów.

Polecam! Z pomocą Pana Andrzeja, bez operacji, wygrałem z rwą kulszową.

Opublikowany przez Norberta Mariańskiego Poniedziałek, 21 sierpnia 2017

Na początku chcę zaznaczyć, że kluczem do sukcesu jest prawidłowe zdiagnozowanie przyczyny bólu, gdyż rwa kulszowa może mieć różne źródła. Dopiero po postawieniu prawidłowej diagnozy można zastosować leczenie, które jest indywidualnie dobrane dla każdego pacjenta. W znalezieniu przyczyny bólu kluczową rolę odgrywa rezonans magnetyczny kręgosłupa lędźwiowego oraz badanie przez doświadczonego lekarza. Lekarze Rehab.pl stosują nowoczesne i skuteczne metody, które działają na przyczynę bólu, aby jak najszybciej uwolnić pacjenta od rwy i sprawić, aby znowu mógł cieszyć się życiem i realizować swoje marzenia.

Rwa kulszowa – co to jest i jak boli?

Rwą kulszową nazywa się ból promieniujący od pośladka wzdłuż tylnej lub bocznej powierzchni uda, do łydki i stopy. Ból nogi często jest poprzedzony bólem kręgosłupa lędźwiowego. W ciężkich przypadkach dołączają się zaburzenia czucia oraz osłabienie mięśni, które daje o sobie znać jako opadanie stopy lub niemożność uniesienia się na palcach. Najczęstszą przyczyną rwy jest przepuklina kręgosłupa lędźwiowego uciskająca korzenie nerwowe, jednak podobny ból może być spowodowany przez wiele różnych zaburzeń. Dlatego, aby skutecznie leczyć, najpierw musimy poznać przyczynę rwy i indywidualnie dobrać do niej leczenie. Poniżej przedstawiam jak wyleczyłem rwę kulszową spowodowaną przez najczęstsze zmiany.

Jak wyleczyłem rwę kulszową wywołaną przez przepuklinę kręgosłupa

Przepuklina kręgosłupa powoduje ucisk i zapalenie korzenia nerwowego w kręgosłupie. Zmianom tym towarzyszy obrzęk korzenia i okolicznych tkanek, które w zamkniętej przestrzeni kręgosłupa powodują coraz większy ucisk na nerw i coraz większy ból. Dlatego leczenie mające na celu wygaszenie stanu zapalnego i zmniejszenie obrzęku sprawia, że ucisk na nerw zmniejsza się i poprawia się ukrwienie, dzięki czemu przepuklina ma szansę się wchłonąć.

Lekka rwa kulszowa

Większość przypadków rwy kulszowej to lekkie przypadki, co wcale nie oznacza, że ból jest mały. Wprost przeciwnie, pochodzący z uciśniętego nerwu świdrujący ból często uniemożliwia wykonywanie nawet prostych czynności, nie mówiąc już o pracy. Na szczęście, kiedy ucisk na nerw jest niewielki, dolegliwości ustępują w ciągu kilku tygodni. W leczeniu najczęściej stosuje przyjmowane ogólnie (w postaci tabletek lub zastrzyków domięśniowych) niesteroidowe leki przeciwzapalne. W celu jeszcze większego zmniejszenia obrzęku czasem podaje się również leki sterydowe podawane ogólnie w dawce zmniejszającej. Dla poprawienia komfortu stosuje się leki przeciwbólowe i rozluźniające spięte mięśnie. Dobry fizjoterapeuta potrafi również pomóc stosując dostosowaną dla każdego pacjenta terapię manualną, na przykład terapię McKenziego.

Ciężka rwa kulszowa

Kiedy ucisk na nerw jest silny, wspomniane powyżej leczenie może nie wystarczyć. Chory bardzo się męczy widząc, a każdy następny dzień jest męczarnią. Nastrój się pogarsza czasami przechodząc w depresję. Wtedy warto rozważyć podanie leków przeciwzapalnych bezpośrednio w miejsce ucisku nerwu przez przepuklinę. Można to wykonać stosując specjalne igły i precyzyjnie doprowadzając je do pewnych miejsc w kręgosłupie pod kontrolą RTG. Dotarcie leku do miejsca ucisku jest potwierdzane za pomocą kontrastu radiologicznego. Taki zbieg nazywa się zastrzykiem nadtwardówkowym i za jego pomocą wyleczyłem rwę kulszową u tysięcy pacjentów.

Najcięższe przypadki

Czasami ucisk na nerw jest tak duży, że jedynie operacja może pomóc. Dzieje się tak w przypadku bardzo dużych przepuklin, lub współistnienia masywnych zmian zwyrodnieniowych, które znacznie zmniejszają przestrzeń wewnątrz kręgosłupa. Operacja to ostateczność i dobry neurochirurg potrafi zadecydować, czy taki zabieg jest rzeczywiście potrzebny.

Jak wyleczyłem rwę kulszową wywołaną przez przez punkty spustowe

Punkty spustowe to bolesne zgrubienia w mięśniach, które mogą powodować ból do złudzenia przypominający rwę kulszową. Najczęściej takie punkty znajdują się w tylno bocznej części pośladka i w przednio bocznej części uda. Dobry fizjoterapauta jest często pomóc przy tego typu dolegliwościach stosując terapię mięśniowo powięziową. Dobry pistolet do masażu może również bardzo pomóc. Czasem jednak zgrubienia w mięśniach znajdują się bardzo głęboko. W takich przypadkach lekarz wykonuje zastrzyki do punktów spustowych, za pomocą których dezaktywuje je i wypłukuje nagromadzoną w ich okolicy kwasicę. Za pomocą zastrzyków do punków spustowych wyleczyłem rwę kulszową u wielu pacjentów.

Jak wyleczyłem rwę kulszową wywołaną przez zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa

Ból stawów międzywyrostkowych powoduje głównie ból kręgosłupa lędźwiowego, a jego promieniowania najczęściej ogranicza się do pośladka. Czasami jednak taki ból może promieniować do nogi i jest wtedy trudny do odróżnienia od rwy kulszowej wywołanej przez przepuklinę.

Doświadczony lekarz po dokładnym zbadaniu pacjenta i analizie badań obrazowych najczęściej jest w stanie określić źródło bólu. Czasami jednak objawy bywają nietypowe i w takich przypadkach dopiero precyzyjny zastrzyk znieczulający do stawów międzywyrostkowych umożliwia postawienie diagnozy. Wykonując taki zastrzyk podajemy najczęściej również środek przeciwzapalny który u zdecydowanej większości pacjentów usuwa ból na wiele lat. Natomiast w tych rzadkich przypadkach, w których ból szybko wraca, przeprowadzamy zabieg termolezji, polegający na długotrwałym zablokowaniu czucia ze stawów za pomocą miejscowego działania na nerwy z pomocą wysokiej temperatury.

Jak wyleczyłem rwę kulszową wywołaną przez torbiel synowialną

Torbiel synowialna zwana również torbielą maziówkową to rzadka przyczyna rwy. Ma ona swoje źródło w zwyrodniałym i objętym zapaleniem stawie międzywyrostkowym kręgosłupa. Czasami zapalenie powoduje produkcję dużej ilości płynu, który nie mieszcząc się w stawie, powoduje mniejsze lub większe uwypuklenie torebki stawowej, które może przybierać kształt napełnionego płynem balonika. Taka torbiel może rosnąć i uciskać na korzeń nerwowy powodując nieznośny, rwący i świdrujący ból.

Leczenie zależy od położenia i anatomii torbieli. W części przypadków udaje się pod kontrolą RTG wstrzyknąć do stawu środek przeciwzapalny, który powoduje zahamowanie produkcji płynu i obkurczenie się torbieli. Przy korzystnej anatomii można nawet przeprowadzić płukanie takiego stawu za pomocą dwóch igieł. Z reguły podczas takiego zabiegu wykonuję również zastrzyk nadtwardówkowy aby wygasić zapalenie w sąsiedztwie torbieli. Przy korzystnym położeniu torbieli maziówkowej można ją nakłuć igłą i zdrenować pod kontrolą RTG, choć w trudniejszych przypadkach taki drenaż wykonuje się pod kontrolą tomografii komputerowej. Najtrudniejsze przypadki leczy się operacyjnie.

Jak wyleczyłem rwę kulszową wywołaną przez staw krzyżowo biodrowy

Ból stawu krzyżowo biodrowego jest odczuwany na pograniczu pośladka i dolnego grzbietu. Dolegliwości mogą promieniować do uda oraz pachwiny, czasami również do łydki. Taki ból może być bardzo podobny do rwy kulszowej spowodowanej przez przepuklinę kręgosłupa lędźwiowego, szczególnie dyskopatię L5S1.

Z reguły dokładne badanie lekarskie umożliwia znalezienie przyczyny bólu, ale czasami ostateczna diagnoza stawiana jest za pomocą precyzyjnego znieczulenia stawu. Jeżeli ból mija po podaniu miejscowego znieczulenia oznacza to, że to właśnie staw krzyżowo biodrowy był źródłem dolegliwości. Staw krzyżowo biodrowy u każdego człowieka wygląda inaczej i jego szpara stawowa jest bardzo wąska, w związku z tym aby mieć pewność, że lek został wstrzyknięty we właściwe miejsce, prowadzimy igłę pod monitorowaniem RTG z podaniem specjalnego kontrastu. Dzięki równoczesnemu podaniu leku przeciwzapalnego ból najczęściej przechodzi na wiele lat.

Jednak w rzadkich przypadkach takich jak niestabilność stawu lub reumatologiczna choroba zapalna (np. ZZSK) dolegliwości mogą nawracać szybkiej. U tych chorych można zablokować ból wykonując zabieg termolezji. W najcięższych przypadkach dokonuje się chirurgicznego zespolenia stawu.

Jak wyleczyłem rwę kulszową wywołaną przez staw biodrowy

Choroby stawu biodrowego, szczególnie jego zwyrodnienie, czyli koksartroza mogą dawać dolegliwości do złudzenia przypominające rwę kulszową. Nawet ojciec medycyny – Hipokrates błędnie uważał, że rwa kulszowa ma swoje źródło w schorzeniach biodra. Z reguły ból biodra promieniuje do pachwiny i przedniej części uda, ale zdarza się, że objawy objawy są zupełnie inne. Doświadczony lekarz dzięki zastosowaniu odpowiednich testów podczas badania fizykalnego oraz analizie badań obrazowych najczęściej jest w stanie prawidłowo rozpoznać koksartrozę.

Jednak czasem objawy tak bardzo przypominają rwę kulszową, że dopiero zastrzyk do stawu biodrowego może wskazać źródło dolegliwości. Taki zastrzyk daje najpewniejsze wyniki, jeżeli jest przeprowadzony pod RTG z podaniem kontrastu. Daje to nam 100% pewność, że lek został podany we właściwe miejsce. Jeżeli po takim zastrzyku ból mija, wiemy, że dolegliwości pochodzą z biodra, a nie z kręgosłupa. Zwyrodnienie stawu biodrowego leczy się za pomocą dostawowych zastrzyków z kwasu hialuronowego, który poprawia ruchomość i działa ochronnie na staw. Natomiast ciężkie przypadki leczy się operacyjnie, najczęściej poprzez artroplastykę, czyli wymianę stawu biodrowego na endoprotezę. Kiedy mimo wskazań operacja jest niemożliwa, lub chory się na nią nie zgadza, można przeprowadzić termolezję, która znieczula staw poprzez zadziałanie temperaturą na nerwy prowadzące czucie ze stawu biodrowego. Czasami taką termolezję przeprowadza się nawet przed operacją, dzięki czemu po wszczepieniu endoprotezy pacjent nie odczuwa bólu i jest w stawie szybciej chodzić i się rehabilitować.

Podsumowanie

Wyleczyłem rwę kulszową u wielu pacjentów, a kluczem do tego było dokładne zdiagnozowanie przyczyny bólu za pomocą badania lekarskiego i analizy badań obrazowych, z których szczególnie użyteczny jest rezonans magnetyczny kręgosłupa lędźwiowego. Na każdą przyczynę bólu stosowałem nowoczesne i skuteczne metody mające na celu jak najszybsze ustąpienie bólu. Najwięcej pacjentów wyleczyłem za pomocą wykonywanych pod kontrolą RTG zastrzyków nadtwardówkowych, które dostarczają lek dokładnie w miejsce ucisku nerwu przez przepuklinę. Jeżeli cierpisz na rwę kulszową, udaj się do doświadczonego lekarza, który jest w stanie rozpoznać źródło bólu i skutecznie leczyć przyczyny dolegliwości.

Rwa kulszowa – leki

„Jakie leki na rwę kulszową?” – jest częstym pytaniem zadawanym przez pacjentów. W tym artykule opisuję najważniejsze leki stosowane w leczeniu rwy kulszowej.

Jakie leki są stosowane są przy rwie kulszowej?

Leki przeciwzapalne w rwie kulszowej

Główną przyczyną bólu w rwie kulszowej jest zapalenie i ucisk korzenia nerwowego. Odpowiedzialna za nie jest przepuklina krążka międzykręgowego kręgosłupa. Zapalenie powoduje obrzęk korzenia nerwowego co prowadzi do jeszcze większego ucisku. Powoduje to niedokrwienie nerwu, co może wzmagać ból, a nawet prowadzić do zaburzeń czucia oraz do osłabienia siły mięśniowej. Dlatego też leki przeciwzapalne mają kluczowe znaczenie w leczeniu rwy kulszowej, gdyż zmniejszają zapalenie oraz obrzęk. Dzięki temu ucisk korzenia nerwowego zaczyna ustępować, powraca jego prawidłowe ukrwienie, dzięki czemu nerw może zacząć się regenerować.

Leki przeciwzapalne dzielimy na steroidowe (sterydy) i niesteroidowe

Sterydy

Steroidowe leki przeciwzapalne, czyli sterydy są najsilniejszymi lekami wygaszającymi zapalenie. W lżejszych przypadkach podawane są ogólnie pod postacią tabletek oraz zastrzyków domięśniowych. Jednak najskuteczniej i najszybciej działają, kiedy są podawane bezpośrednio w okolicę zapalenia nerwu i przepukliny kręgosłupa. Aby zapewnić precyzję, skuteczność i bezpieczeństwo zabiegi takie przeprowadza się pod kontrolą specjalnej aparatury. Zabieg ten nazywany jest zastrzykiem nadtwardówkowym. Typowymi sterydami stosowanymi w rwie kulszowej są Metyloprednizolon i Dexametazon.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są lekami działającymi przeciwzapalnie, przeciwbólowo oraz przeciwgorączkowo. Stosuje się je w wielu schorzeniach przebiegających z bólem, zapaleniem oraz gorączką. Te leki nie tylko zmniejszają ból, ale również zapalenie i obrzęk nerwu, dlatego są lekami bardzo użytecznymi w leczeniu rwy kulszowej. Typowe leki stosowane w rwie to Diklofenak i Niemesulid.

Leki przeciwbólowe

Leki przeciwbólowe, jak sama nazwa wskazuje uśmierzają ból. Są one pomocne w przetrwaniu silnego bólu, jednak nie leczą jego przyczyny.

Paracetamol – lek ten najlepiej działa w kombinacji z innymi lekami przeciwbólowymi. Należy bardzo uważać, aby nie przekroczyć dozwolonych dawek dobowych i nie łączyć go z alkoholem gdyż lek ten może być bardzo niebezpieczny dla wątroby. Niektóre tabletki zawierają w sobie mieszankę różnych leków przeciwbólowych, w tym Paracetamolu, należy zwrócić uwagę ile tego leku znajduje się w każdej tabletce, aby nie przedawkować.

Tramadol – działa na receptory opioidowe, przez co zmniejsza ból. Stosowany przewlekle może uzależniać. Należy poinformować lekarza o stosowanych lekach przeciwdepresyjnych, gdyż stosowanie niektórych z nich z Tramadolem może prowadzić do powikłań.

Leki przeciwpadaczkowe

Nerwy w mózgu i w kręgosłupie są zbudowane w podobny sposób. Uszkodzony nerw można porównać do uszkodzonego kabla, z którego sypią się iskry. W mózgu takie uszkodzenie wywołuje napady padaczkowe, a w kręgosłupie ból neuropatyczny o elektrycznym lub palącym charakterze. Leki przeciwpadaczkowe wyciszają podrażnione nerwy, dlatego zmniejszają uczucie bólu w rwie kulszowej oraz innych chorobach przebiegających z uszkodzeniem nerwów. Najczęstsze leki przeciwpadaczkowe stosowane w rwie kulszowej to Gabapentyna i Pregabalina.

Leki rozluźniające mięśnie

W części przypadków rwy dochodzi do silnego skurczu mięśni, który nasila ból. Natomiast w przewlekłej rwie kulszowej często powstają przykurcze mięśniowe, które utrudniają rehabilitację. Leki rozluźniające mięśnie, czyli miorelaksacyjne, potocznie zwane lekami rozkurczowymi zmniejszają napięcie mięśniowe, co w wybranych przypadkach zmniejsza ból oraz umożliwia skuteczniejszą rehabilitację. W rwie kulszowej najczęściej stosuje się Tizanidynę lub Tolperyzon. Należy pamiętać, że NO-SPA nie pomaga w rwie kulszowej, gdyż rozkurcza jedynie mięśnie gładkie, na przykład mięśnie moczowodów lub przewodów żółciowych.

Witaminy przy rwie kulszowej

Rola witamin w leczeniu rwy kulszowej jest kontrowersyjna. Mądrze stosowane na pewno nie szkodzą, ale nie ma przekonywujących dowodów na to, że pomagają. Najczęściej stosuje się witaminę: B1, B6, B12, C oraz kwas foliowy.

Leki osłaniające żołądek

Stres oraz duże ilości leków mogą uszkodzić przewód pokarmowy, szczególnie żołądek. Dlatego podczas leczenia rwy kulszowej stosuje się leki osłonowe, najczęściej Omeprazol lub Pantoprazol.

Leki na rwę kulszową bez recepty

Rwa kulszowa to choroba, którą trudno jest właściwie zdiagnozować, szczególnie samemu. Obok silnego bólu, mogą jej towarzyszyć inne niepokojące objawy, których ustąpienie zależy od szybkiego i właściwego leczenia. Dlatego w przypadku podejrzenia rwy kulszowej należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Poniżej wymieniam niektóre leki dostępne bez recepty stosowane w leczeniu rwy kulszowej.

Leki przeciwzapalne:

Diklofenak
Ibuprofen

Leki przeciwbólowe:

Paracetamol
Pyralgina

Leki osłonowe

Omeprazol
Pantoprazol

Należy pamiętać, aby przed użyciem każdego leku zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

Rwa kulszowa objawy – ból w pachwinie

Ból w pachwinie jest jednym z objawów rwy kulszowej oraz rwy udowej. Może wynikać z ucisku korzeni nerwowych w kręgosłupie lub pochodzić ze stawu biodrowego. Czasami ból w pachwinie może powodować entezopatia więzadła biodrowo lędźwiowego lub inne przyczyny, na przykład związane z nadmiernym napięciem mięśni.

Rwa kulszowa objawy – ból w pachwinie

Głównym objawem rwy kulszowej jest ból promieniujący od tylnej lub bocznej części uda do łydki i stopy. Takie promieniowanie bólu jest wywołane przez drażnienie i ucisk na korzenie nerwowe na w dolnej części kręgosłupa lędźwiowego. Czasami obok bólu kręgosłupa lędźwiowego promieniującego do nogi pojawia się dodatkowo ból w pachwinie, która sama w sobie nie jest unerwiona przez uciśnięte włókna nerwu kulszowego. Poniżej wyjaśniam skąd w takim razie może pochodzić ból pachwiny w przebiegu rwy kulszowej.

Przeciążenie stawu biodrowego

Ból w pachwinie jest częstym objawem schorzeń stawu biodrowego. Rwa kulszowa powoduje nadmierne i asymetryczne napięcie mięśni, co może powodować nieprawidłową pracę stawu biodrowego. Objawia się to objawia się bólem, który najczęściej nasila się w trakcie chodzenia.

Entezopatia więzadła biodrowo lędźwiowego

W rwie kulszowej często pojawia się wzmożone napięcie mięśni oraz deformacja tułowia, co może powodować nadmierne naprężenia w więzadłach kręgosłupa i miednicy, którego przykładem jest więzadło biodrowo lędźwiowe. Jego przyczep do talerza kości biodrowej z czasem może ulec zwyrodnieniu i zapaleniu, co nazywamy entezopatią. Jej objawy to ból w dole pleców po lewej lub prawej stronie, który może promieniować do pachwiny.

Zapalenie stawu krzyżowo biodrowego

Zapalenie stawu krzyżowo biodrowego może dawać podobne objawy jak rwa kulszowa, co może sprawiać, że te schorzenia są ze sobą mylone. Należy pamiętać, że ból w pachwinie występuje znacznie częściej w chorobach stawu krzyżowo biodrowego niż w rwie kulszowej pochodzącej z kręgosłupa.

Rwa udowa objawy – ból w pachwinie

Rwa udowa objawia się bólem z przodu uda, promieniującym do wewnętrznej części łydki i stopy. Jest ona najczęściej wynikiem ucisku korzeni nerwowych w górnej i środkowej części kręgosłupa lędźwiowego. Ten rodzaj rwy dość często powoduje ból w pachwinie. Dzieje się tak ze względu na jej unerwienie oraz wzmożone napięcie mięśni, które przyczepiają się w okolicach pachwiny.

Inne przyczyny bólu w pachwinie

Należy pamiętać, że w większości przypadków ból w pachwinie nie jest objawem rwy kulszowej, ani rwy udowej. Najczęściej wywołują go następujące przyczyny:

Choroby stawu biodrowego, najczęściej jego zwyrodnienie, czyli koksartroza. Objawy tych schorzeń często przypominają objawy rwy kulszowej, zwłaszcza ból pośladka oraz ból biodra dlatego czasem trudno jest te schorzenia od siebie odróżnić.
Przepuklina – pachwinowa lub udowa, która objawia się jako wybrzuszenie w pachwinie lub górnej części uda, które może powodować ból. Czasem zawartość przepukliny może przemieszczać się do worka mosznowego. Warto podkreślić, że to schorzenie jest czymś zupełnie innym od powodującej objawy rwy kulszowej przepukliny kręgosłupa.
Kolka nerkowa, które jest skutkiem przemieszczania się kamienia drogach moczowych. To schorzenie powoduje nagły i bardzo silny ból promieniujący do pachwiny, wymioty oraz ból przy oddawaniu moczu.
Zapalenie najądrza
Zapalenie przydatków
Naderwanie ścięgien mięśni lub więzadeł przyczepiających się w okolicy pachwiny

Ból w pachwinie, a rwa kulszowa

Podsumowując, ból w pachwinie nie jest typowym objawem rwy kulszowej, ale może jej towarzyszyć. W takich przypadkach postawienie prawidłowej diagnozy jest trudne, dlatego warto zwrócić się z tym do doświadczonego lekarza od kręgosłupa. Na szczęście ból w pachwinie towarzyszący rwie kulszowej najczęściej ustępuje wraz z jej innymi objawami rwy po zastosowaniu skutecznego leczenia, na przykład w formie zastrzyków nadtwardówkowych.

Ból kości ogonowej

Ból kości ogonowej przy siadaniu i wstawaniu jest bardzo uciążliwy. Przyczyną może być złamanie lub stłuczenie kości ogonowej. Dowiedz się jak złagodzić ból kości guzicznej przy pomocy rehabilitacji lub specjalnych zabiegów wykonywanych przez lekarza.

Ból kości ogonowej – objawy

Ból kości ogonowej zwany również kokcygodynią jest najczęściej ograniczony do okolicy górnej części szpary pośladkowej i nieco ponad nią. Jest to ważne, gdyż ból kości ogonowej promieniujący do pośladka może mieć inne źródła, na przykład zapalenie stawu krzyżowo biodrowego. Natomiast ból w okolicy odbytu i kości ogonowej jest dość typowy i wynika z tego, że mięśnie dna miednicy przyczepiają się do podrażnionej kości guzicznej. Dolegliwości nasilają się przy dotyku kości guzicznej oraz siedzeniu. Ból przy siadaniu i wstawaniu jest również typowym objawem. Podczas siedzenia ból zmniejsza się przy pochyleniu tułowia do przodu, a zwiększa się przy odchylaniu tułowia do tyłu.

Ból kości ogonowej po stosunku lub przed miesiączką również jest dość charakterystyczny. Czasami dolegliwości są również odczuwane przy leżeniu.

Gdzie jest kość ogonowa?

Kość ogonowa zwana również guziczną, u człowieka jet położona na samym dole kręgosłupa. Ma ona trójkątny kształt i jest złożona z 3 do 5 połączonych ze sobą części. Kość guziczna połączona jest z kością krzyżową za pomocą stawu krzyżowo-guzicznego, który może ulegać zwyrodnieniu i bolesnemu zapaleniu. Normalnie, kość ogonowa powinna mieć pewną ruchomość, którą można zaobserwować przy siadaniu i wstawaniu. To dlatego przy tych czynnościach ból często bardzo nasila się. Zarówno za duża lub za mała ruchomość kości guzicznej może powodować ból w okolicy kości ogonowej. U niektórych kość ogonowa osób może być krzywa lub odstająca.

Jaką funkcję ma kość ogonowa u człowieka?

Niektórzy twierdzą, że kość guziczna jest szczątkowym ogonem, który zaniknął w procesie ewolucji. Nie jest to jednak organ zbędny, gdyż ta struktura anatomiczna pełni istotne funkcje:

Stanowi przyczep dla więzadeł i mięśni dna miednicy oraz mięśnia pośladkowego większego. Między innymi to dlatego u niektórych kobiet pojawia się ból kości ogonowej po stosunku.
Obok guzów kulszowych stanowi podporę przy siedzeniu. Jeżeli oprzemy większość ciężaru ciała na kości guzicznej na przykład przy zastosowaniu wąskiego i twardego siodełka rowerowego, może dojść do podrażnienia tej kości. Większy nacisk na kość guziczną jest wywierany przy siedzeniu z tułowiem odchylonym do tyłu.

Dlaczego boli kość ogonowa?

Istnieje wiele przyczyn bólu kości guzicznej, najczęstszą z nich jest złamanie lub stłuczenie kości ogonowej.

Stłuczenie lub złamanie kości ogonowej

Stłuczenie lub złamanie kości guzicznej powstaje najczęściej w wyniku upadku na pośladki i może być bardzo uciążliwe.

Złamana lub stłuczona kość ogonowa – jak długo boli?

Złamana kość guziczna goi się od 8 do 12 tygodni. Natomiast ból stłuczonej kości ogonowej zazwyczaj ustępuje po około 4 tygodniach.

Przeciążenie lub wiele mikrourazów

Obita kość ogonowa może być wynikiem jazdy konnej lub jazdy rowerem po nierównym terenie z wąskim i twardym siodełkiem. Również długie siedzenie, zwłaszcza na twardym podłożu z tułowiem odchylonym do tyłu wywiera znaczne siły na kość guziczną.

Zwyrodnienie stawu krzyżowo guzicznego

Staw krzyżowo guziczny łączy kość ogonową z kością krzyżową. Jak w każdym stawie, mogą się w nim tworzyć zmiany zwyrodnieniowe oraz zapalne, które powodują ból. Precyzyjny zastrzyk do tego stawu może wygasić zapalenie i uwolnić od dolegliwości.

Otyłość

Im więcej kilogramów dźwigamy, tym większy jest ucisk na kość ogonową przy siedzeniu i wstawaniu. Pozbycie się nadwagi nie jest proste, ale możliwe, dobry dietetyk jest w stanie w tym bardzo pomóc. Każdy zrzucony kilogram ma znaczenie, należy jednak pamiętać, aby wraz tłuszczem nie stracić mięśni, szczególnie pośladkowych, które zmniejszają ucisk kość guziczną. Zbyt szybkie schudnięcie może paradoksalnie nasilać lub nawet zapoczątkować ból kości ogonowej.

Kobieca płeć

U kobiet kokcygodynia pojawia się częściej niż u mężczyzn z powodu następujących przyczyn:

Poród. Podczas rozwiązania głowa dziecka wywiera ucisk na kość ogonową. Bywa tak, że siły działające podczas porodu uszkadzają kość ogonową lub/i przyczepiające się do niej więzadła i ścięgna mięśni.
Budowa miednicy. Kobieca miednica jest szersza, przez to podczas upadku stłuczenie lub złamanie kości ogonowej jest częstsze niż u mężczyzn.

Ból promieniujący z innych miejsc

Czasem ból w okolicach kości ogonowej jest spowodowany przez dyskopatię powodującą rwę kulszową lub zapalenie stawu krzyżowo biodrowego.

Torbiel włosowata kości ogonowej

Torbiel włosowata kości ogonowej (właściwa nazwa to torbiel włosowa), czyli bolesna infekcja mieszka włosowego powodująca zapalenie w okolicy kości ogonowej jest dość częsta. Problem nie dotyczy samej kości guzicznej, ale jej okolicy. Taka torbiel na kości ogonowej powoduje miejscowe zaczerwienienie oraz obrzęk. W przypadku podejrzenia torbieli nie należy zwlekać z wizytą lekarza, gdyż infekcja może się rozszerzać i stanowi niebezpieczeństwo. Im szybsza pomoc lekarska, tym szybsze i łatwiejsze wyleczenie torbieli włosowej. Terapia jest często chirurgiczna i polega na nacięciu i wyczyszczeniu torbieli.

Nowotwór

Kokcygodynia może być również spowodowana nowotworem, może to być struniak, mięsak lub rak kości ogonowej. Takie przypadki są bardzo rzadkie, ale jeśli się pojawiają kluczową rolę odgrywa wczesna diagnoza oraz szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia. Dlatego, jeżeli ból nie ustępuje, należy udać się do lekarza.

Co zrobić gdy boli kość ogonowa – diagnostyka

W większości przypadków dolegliwości ustają same w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. Poprzez odpowiednie leczenie można oczywiście ten okres skrócić. Czasem jednak ból w okolicy kości ogonowej zmienia się w przewlekły, ale na szczęście jednak istnieją skuteczne terapie, które pomagają pozbyć się tego bólu.

Jaki lekarz?

To do jakiego lekarza należy się udać z bólem kości guzicznej zależy od ciężkości i czasu trwania dolegliwości. Lekarze często bagatelizują dolegliwości chorego, który może być pozostawiony sam sobie. Jeżeli ból jest bardzo silny należy się zgłosić do lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu kręgosłupa. Tacy lekarze to ortopedzi, lekarze rehabilitacji medycznej, radiolodzy zabiegowi, neurochirurdzy i neurolodzy. Ważne jest, aby taki specjalista posiadał umiejętności i sprzęt (RTG lub USG) umożliwiający bezpieczne i skuteczne zabiegowe leczenie.

Badanie lekarskie

Podczas konsultacji lekarz zadaje pacjentowi pytania, które pomagają w postawieniu prawidłowej diagnozy. Następnie przeprowadza badanie fizykalne, które pomaga w wykluczeniu innych przyczyn. Podczas badania lekarz zwraca szczególną uwagę na ból kości ogonowej przy dotyku. W niektórych przypadkach przeprowadza się manualne badanie przez odbyt, które umożliwia ocenę ruchomości kości ogonowej oraz napięcia mięśni dna miednicy.

Badania dodatkowe

Często badanie lekarskie dostarcza wystarczających informacji dla postawienia diagnozy i rozpoczęcia leczenia. Czasem jednak potrzebne są badania dodatkowe.

Zastrzyk diagnostyczny

Precyzyjna, przeprowadzana za pomocą USG, a najlepiej RTG blokada kości guzicznej może dać dokładną diagnozę oraz odpowiedzieć na pytanie która część ogonowej jest odpowiedzialna za ból. W pewnych przypadkach wykonuje się dyskogram kości guzicznej. Obok środka znieczulającego z reguły podaje się lek przeciwzapalny, którego wstrzyknięcie często powoduje trwałą poprawę.

Badania obrazowe

Zwykłe zdjęcie rentgenowskie wykonujemy po upadku, aby stwierdzić czy jest to tylko stłuczenie, czy też złamanie kości ogonowej. To badanie pozwala również na ocenę budowy kości guzicznej, gdyż odstająca lub krzywa kość ogonowa może przyczyniać się do powstania bólu.
W przypadku przewlekłych dolegliwości można wykonać RTG czynnościowe, które obrazuje kość ogonową podczas stania oraz siedzenia. Porównanie tych obrazów umożliwia znalezienie nadmiernej lub zmniejszonej ruchomości kości guzicznej, które mogą być przyczynami bólu.
Rezonans magnetyczny lub/i tomografia komputerowa są rzadko potrzebne. Stosujemy te badania, kiedy zachodzi potrzeba uzyskania bardzo dokładnych obrazów. Ma to szczególne znaczenie w przy podejrzeniu złamania lub guza kości guzicznej.

Badania laboratoryjne

Badania krwi wykonujemy kiedy chcemy wykluczyć takie schorzenia jak zapalenie kości ogonowej, Boreliozę lub nowotwór.

Jak złagodzić ból kości ogonowej?

Ból kości guzicznej może być bardzo uciążliwy, jednak najczęściej udaje się go skutecznie wyleczyć bez operacji. W wielu przypadkach ból przechodzi sam w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. Czasem jednak dolegliwości nie ustępują, lub są bardzo nasilone. W takich przypadkach należy skorzystać z pomocy lekarza.

Poduszka na kość ogonową

Przy kokcygodynii ważne jest unikanie długiego siedzenia. Jeżeli jednak musimy już siedzieć, specjalna poduszka z wycięciem na kość guziczną pozwala na jej odciążenie, co często pozwala na ustąpienie bólu.

Ćwiczenia na ból kości ogonowej

Istnieje wiele ćwiczeń stosowanych w walce z kokcygodynią. Należy pamiętać, że takie ćwiczenia powinny być indywidualnie dobrane przez dobrego fizjoterapeutę, gdyż to co jednemu pomaga, innemu może zaszkodzić. Najczęstsze z nich to rozciąganie mięśni gruszkowatych, siad japoński oraz kilka pozycji rodem z Jogi (np. pozycja kot-krowa, gołębia, sunbird).

Trening ma na celu rozciągnięcie przykurczów oraz wzmocnienie osłabionych mięśni, aby przywrócić prawidłową równowagę oraz postawę ciała.

Leki

Niesteroidowe leki przeciwzapalne potrafią złagodzić ból i czasem nawet zupełnie wygoić zapalenie. Sterydowe leki przeciwzapalne działają silniej, a stosuje się je miejscowo podczas precyzyjnych zastrzyków do kości ogonowej. Taka blokada kości ogonowej najczęściej powoduje dramatyczną oraz długotrwałą poprawę. W szczególnych przypadkach stosuje się leki rozluźniające, które mają na celu zmniejszenie napięcia mięśni przyczepiających się do kości ogonowej.

Rehabilitacja

Dobry fizjoterapeuta często jest w stanie pomóc pobyć się bólu kości ogonowej, w innym przypadku wykonuje się specjalne zastrzyki. Rehabilitacja polega na stosowaniu specjalnie dobranych ćwiczeń, masażu. Czasem wykonuje się również manipulację kości ogonowej.

Ciepłe kąpiele

Ciepła kąpiel lub nasiadówka pomaga rozluźnić mięśni miednicy, co często przekłada się na zmniejszenie bólu.

Zastrzyk do kości ogonowej

Kiedy konserwatywne leczenie nie pomaga, lub zależy nam na uzyskaniu szybkiej i długotrwałej poprawy, należy rozważyć wykonanie zastrzyków do kości ogonowej. Takie zabiegi wykonywane są w gabinecie i cała procedura wraz z badaniem pacjenta najczęściej nie zajmuje więcej niż 45 minut. Po blokadzie kości ogonowej pacjent wraca do domu. Lekarz dobiera odpowiedni zabieg, który najczęściej pomaga nie tylko złagodzić, ale pozbyć się bólu. Taki zabieg jest bezpieczny, jeżeli lekarz prowadzi igłę pod kontrolą RTG, ewentualnie USG. Podczas zabiegu może pojawiać się chwilowy ból, który jest jednak szybko znieczulany. Najczęściej stosowane stosowanymi zabiegami są: zastrzyk do stawu krzyżowo guzicznego oraz blokada zwoju Walthera.

Zastrzyk do stawu krzyżowo-guzicznego

Staw krzyżowo-guziczny łączy kość krzyżową z kością ogonową. Jak każdy staw może ulegać zwyrodnieniu i zapaleniu co powoduje ból. Przeprowadzony pod kontrolą RTG lub USG precyzyjny zastrzyk może wygasić zapalenie i uwolnić od bólu.

Blokada zwoju nieparzystego

Po brzusznej stronie kości guzicznej znajduje się zwój nieparzysty (ang. ganglion impar), zwany również jako zwój Walthera. Przeprowadzona pod kontrolą RTG lub USG blokada zwoju nieparzystego powoduje pozbycie się bólu kości ogonowej. Taka blokada jest bardzo bezpieczna, szczególnie kiedy jest wykonana pod kontrolą fluoroskopii, czyli RTG. Ta metoda pomaga w bardzo precyzyjnym umieszczeniu igły we właściwym miejscu, co potwierdzamy za pomocą miejscowego wstrzyknięcia niewielkiej ilości kontrastu radiologicznego. Po takim zastrzyku ból kości guzicznej mija na długi czas, a w części przypadków w ogóle nie wraca. Jeżeli jednak nawrót bólu pojawia się zbyt szybko, można się od niego uwolnić na znacznie dłuższy czas za pomocą termolezji zwoju nieparzystego. Zabieg polega na precyzyjnym, miejscowym zastosowaniu ciepła, co powoduje blokadę zwoju Walthera.

Operacja

W najcięższych przypadkach wykonuje się operację, która może polegać na wycięciu kości guzicznej. Najczęściej jednak tak drastyczne metody nie są konieczne gdyż ból kości ogonowej można złagodzić lub zupełnie uśmierzyć stosując bezoperacyjne metody, wśród których bardzo skuteczne są precyzyjne zastrzyki pod kontrolą RTG.